Dit is waarom ik interviews op de Nederlandse televisie vaak ondraaglijk vind:
“Kritische vragen stellen is een gewoonte geworden, de gangbare interviewstijl, een ritueel, in plaats van iets dat voortkomt uit oprechte verontwaardiging.”
Deze zin komt uit een Volkskrantartikel, over de vraag waarom er zo weinig vrouwen te gast zijn in het populaire programma De Wereld Draait Door. Nou is dat toevallig een heel goed voorbeeld van ondraaglijk. De interviewstijl van Matthijs van Nieuwkerk werkt me op de zenuwen. Sterker nog, ik vind hem vaak onbeschoft. Neem nou dit fragment, een ‘gesprek’ tussen Van Nieuwkerk, Jan Mulder en gast Antoine Bodar. Het gaat me niet om de inhoud, let vooral op de manier waarop het gesprek verloopt:
Wat valt op? De gast komt amper aan bod, en wordt steeds onderbroken. De vragen worden niet gesteld uit nieuwsgierigheid naar wat de gast te vertellen heeft, maar vooral om een bepaald antwoord uit te lokken. Als Van Nieuwkerk vraagt ‘Bent u blij met deze paus?’ wil hij niet werkelijk horen hoe Bodar erover denkt, hij wil vooral laten horen hoe hij zélf over dit onderwerp denkt. En Mulder doet er nog een schepje bovenop. Van Nieuwkerk en Mulder vragen aan Bodar welke films hij leuk vindt, niet uit interesse, maar om hem belachelijk te maken. En het publiek smult ervan!
Even terzijde, ik heb een tijd in Frankrijk gewoond en daar werd Don Camillo regelmatig herhaald op tv. Het is een erg leuke serie. Ouderwets, maar grappig en een stuk beter dan veel Nederlandse ouderwetse series. En nog iets: Louis de Funès wordt in Nederland niet gewaardeerd doordat hij bekend is van flauwe gendarmefilms, maar hij heeft ook in andere films gespeeld en geldt in Frankrijk als een belangrijke acteur en komiek. Waarmee ik maar wil zeggen: Matthijs van Nieuwkerk (of de redactie van DWDD) is kortzichtig en/of niet goed op de hoogte.
Ik heb een keer gehoord dat journalisten tijdens interviews vaak (in opdracht van een redactie) gericht vragen stellen om gewenste antwoorden te krijgen, omdat die antwoorden goed zijn voor de verkoop van de krant of voor de kijkcijfers. Het was een jonge journaliste die dit zei. Ze was afgeknapt op haar vak en is iets anders gaan doen. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Gelukkig zijn er nog redacties, journalisten en interviewers die wèl nieuwsgierig zijn. Al zijn ze dun gezaaid. Let er maar eens op…
Als toegift een compilatie van fragmenten uit verschillende films met Louis de Funès, zonder ondertiteling toch goed te volgen, zoals alle grote komische acteurs: