Wonderpaard is verschenen!

Posted on 24 juni 2023 by Claudia

Op 6 juni verscheen ons Wonderpaard.

Morgenmiddag (zondag 25 juni) is de boekpresentatie bij Kinderboekwinkel Alice in Wonderland.
Illustrator Ruth De Jaeger komt helemaal vanuit Gent naar Den Haag om ons boek te vieren.
We zullen een kijkje in de keuken geven en laten zien hoe dit boek is ontstaan, en hoe wij hebben samengewerkt.
Als je erbij wilt zijn, kijk hier voor info.
Uiteraard kun je het boek kopen en door ons laten signeren.

Als je niet naar de boekpresentatie kunt komen, niet getreurd… je kunt ons boek gewoon bestellen bij elke boekhandel in Nederland en Vlaanderen.
Koop boeken altijd bij een lokale (kinder)boekhandel. Of, als er geen boekwinkel in jouw buurt is, online via Libris (dan steun je ook echte boekwinkels).

Wonderpaard is een grappig en spannend verhaal, met veel kleurrijke illustraties.
Je kunt het voorlezen aan kinderen vanaf 4 jaar.
Kinderen vanaf ongeveer 7 jaar kunnen het zelf lezen.
Dit boek is onderdeel van Tijgerlezen, een serie van uitgeverij Querido voor beginnende lezers. Lees hier en hier meer over Tijgerlezen.

We hopen dat heel veel kinderen en volwassenen plezier gaan beleven aan ons boek.
Wij hebben het in elk geval met veel liefde en plezier gemaakt!
Laat ons vooral weten wat je ervan vindt… en wat kinderen ervan vinden.

Het verhaal gaat over Fee, een meisje dat graag een beste vriendin wil en op een dag stiekem haar minipaardje mee naar school neemt. Dat gaat niet helemaal goed en samen zetten ze de hele school op stelten. Hoe loopt dat af?
Er komen veel kinderen in dit boek voor, en ook meesters en juffen.
En natuurlijk een schattig en ondeugend paardje…

Posted in Nieuws, Wonderpaard | Tagged , , , | Leave a comment

Onthulling: Wonderpaard

Posted on 1 april 2023 by Claudia

Jaaa, de Zomerbrochure 2023 van uitgeverij Querido is verschenen!
Met op de voorkant Bob Popcorn en binnenin mijn nieuwe boek.
Nu mag ik eindelijk de titel onthullen: Wonderpaard.
En de naam van de illustratrice: Ruth De Jaeger.

Dit wordt Ruths vierde boek, en ik vind haar werk prachtig!
Haar tekenstijl sluit heel goed aan bij mijn schrijfstijl.
Ik zoek in mijn teksten en verhalen altijd naar een combinatie van humor en ontroering, en dat doet Ruth ook in haar tekeningen. 
Haar werk is heel eigenzinnig en heeft een soort humor waar ik erg van hou.
Bij sommige van haar tekeningen moet ik hardop lachen.
Jullie hopelijk ook, straks.
Neem alvast een kijkje op Ruths website of zoek haar op instagram en facebook, en lees/koop/leen de andere boeken die ze illustreerde, ze zijn alle drie mooi!

Wonderpaard verschijnt in juni, en je kunt het nu al bestellen bij je lokale (kinder)boekwinkel.
Het is een vrolijk boek met veel illustraties in de serie Tijgerlezen, bedoeld voor beginnende lezers (6+), maar ook leuk om voor te lezen (dat kan al eerder). Ook fijn voor oudere kinderen die moeite hebben met lezen en liever een boek willen met veel tekeningen. En natuurlijk ook voor volwassenen die graag kinderboeken lezen!

Wonderpaard past goed bij het thema van de Kinderboekenweek: Bij mij thuis.
Een belangrijk deel van het verhaal speelt zich af op school, maar het gaat ook over de thuissituatie van Fee. Haar gezin is anders dan dat van andere kinderen en haar huis is een beetje raar… leuk raar!

De online versie van de zomerbrochure vind je hier, even scrollen naar Querido Kinderboeken.
Dan zie je ook alle andere boeken die eraan komen… het wordt een mooie zomer!

 

 

Posted in Nieuws, Wonderpaard | Tagged , , | Leave a comment

Nieuw boek in juni

Posted on 1 maart 2023 by Claudia

In juni dit jaar verschijnt er een nieuw boek van mij, bij Querido. Ik schreef al eerder hoe belangrijk deze uitgeverij voor mij is.
Dit boek is onderdeel van Tijgerlezen, een mooie en bekende serie boeken voor beginnende lezers.

Ik verheug me enorm op dit nieuwe boek, maar mag nog niet alles loslaten.
De titel en het omslag mag ik ergens in maart bekendmaken en laten zien. Dan verstuurt de uitgever de ‘zomeraanbieding’ naar alle boekhandels, dat is een brochure met alle nieuwe titels die zullen verschijnen in die periode. Tot die tijd moet ik dus nog geheimzinnig doen. Stiekem vind ik dat ook wel leuk… het is een soort lange tromroffel die ons boek aankondigt. Ik zeg ‘ons’, want ik maak dit boek samen met een geweldige illustratrice, die ik ook nog even geheim hou. 

Soms is dat geheimhouden wel even lastig. Zo zijn de voorbereidingen voor de Kinderboekenweek in oktober al in volle gang. Scholen kunnen al bekijken welke schrijvers en tekenaars ze op school willen uitnodigen, via de site van De Schrijverscentrale. Elke schrijver en tekenaar heeft daar een eigen pagina, met informatie over zijn/haar/hen boeken en programma voor de Kinderboekenweek. Ik wilde daar iets vertellen over het nieuwe boek, zonder de titel of details te noemen. Hieronder kun je lezen hoe ik dat deed.
Scholen en bibliotheken kunnen me al boeken, hier.
En binnenkort volgt er dus meer nieuws over dit boek…

Groep 2 t/m 5: Een bijzonder dier in huis
Claudia leest voor uit het nieuwe boek en laat tekeningen zien op het digibord.
Het verhaal gaat over een eigenzinnig meisje dat een bijzonder dier meeneemt naar school en daarmee opschudding veroorzaakt in alle groepen.
Ze smokkelt dit dier haar klas in met een speciale reden, maar dat loopt anders dan ze had gehoopt… of toch niet?
Het bijzondere dier woont bij het meisje in huis, wat haar gezin een beetje raar maakt. Leuk raar!
Na het voorlezen doen we een teken/schrijfopdracht rond dit onderwerp: wat als er een bijzonder dier woont in jouw huis?

 

Posted in Nieuws, Wonderpaard | Tagged , , , | Leave a comment

Metamorfose, 2023

Posted on 31 december 2022 by Claudia

2022 is bijna afgelopen.
Een jaar dat begon toen we nog in lockdown zaten.
Langzaam werd het losser en gingen we vaker naar buiten.
Nu lijken de mondkapjes alweer ver weg, terwijl dat natuurlijk niet zo is… 
Het was ook het jaar waarin ik 50 werd en mijn dierbare stiefvader verloor…
Het jaar waarin ik opnieuw terugkeerde in het onderwijs…
Het jaar waarin een grote droom uitkwam…

Ik merk dat ik geen zin heb om helder op een rij te zetten wat er allemaal is gebeurd in mijn leven het afgelopen jaar. Misschien komt dat door de oorlog in Oekraïne… door de harde knallen buiten… door het overzicht op tv met alle beroemde en minder beroemde mensen die dit jaar zijn overleden… en meteen daarna een interview met een jonge sportvrouw die goud won, stralend van kracht en levenslust.
Alles is belangrijk en onbelangrijk. Licht en donker. Donker en licht.

Gisteren zag ik 8: Metamorphosis, een voorstelling van Nicole Beutler Projects. 
Met dansers die een bezwerend lied van Henry Purcell zongen, hun kopstemmen breekbaar en krachtig tegelijk. Met keiharde muziek die je voelde dreunen in je buik.
Met zangers die dansten. Mannen in maatpakken die patronen vormden en daaruit losbraken, zing-blaffend en kronkelend, als honden, als dieren.
Bange mensen die transformeerden in kleurrijke en betoverende fantasiefiguren van wie we nog geen afscheid wilden nemen, maar die van ons weggingen en verdwenen, klimmend over de stoelen, in de verte, in de mist.
Wij, het publiek, keken vanaf het toneel naar die lege zaal… de plek waar wij hadden moeten zitten… en waar nog wat plukjes mist dreven.
Een onbegrijpelijk en beeldschoon eindbeeld.

Ik wens jullie voor 2023 veel kracht en levenslust.
En het geluk van onbegrijpelijke en beeldschone kunst. 

Foto: Anja Beutler

 

 

Posted in Persoonlijke berichten | Leave a comment

Vaderdag

Posted on 19 juni 2022 by Claudia

Ik heb al eens een blog over mijn moeder geschreven, maar nog nooit over mijn vader. Laat ik dat eens doen, op vaderdag.

Sinds mijn moeder er niet meer is, zoekt mijn vader regelmatig contact met mij via boeken. Ook los daarvan hebben we contact, maar dit is er nu bij gekomen en ik vind dat heel mooi. We vertellen elkaar welke boeken we lezen en wat we ervan vinden. Hij maakt uitgebreide aantekeningen en markeert passages in de boeken, iets wat ik niet zou kunnen, maar wel bewonder. Soms zoekt hij iets op, bijvoorbeeld een plek die wordt genoemd, op google maps. Dat is het leuke van mijn vader, hij kan heel precies zijn en bepaalde invalshoeken kiezen die ik niet zou kiezen. Sowieso verschillen we van karakter. Mijn vader houdt van sport, competitie, spelletjes, puzzelen en wiskunde, allemaal dingen waar ik niet van hou, die ik niet begrijp of waar ik geen aanleg voor heb. Toch zijn er dingen waar we allebei van houden, zoals theater, klassieke muziek en lezen.
Zoals je ziet, krijg ik de neiging om lijstjes te maken en dingen te gaan opsommen. Daarmee doe ik mijn vader tekort. Bovendien kan ik onze relatie niet samenvatten, en dat hoeft ook niet. Ik ben schrijver, laat ik me daarop concentreren…

Waar mijn moeder me de weg wees naar verhalen, was mijn vader mijn eerste redacteur.
Ik zie nog een schrift voor me met verhalen die ik had geschreven, en waarin hij met rode pen de foutjes had verbeterd. Dat klinkt een beetje cru, maar ik denk dat ik daardoor nu redelijk goed kan omgaan met de rode pen en opbouwende kritiek van redacteurs.
Verder is mijn vader me altijd blijven volgen en steunen, in al mijn keuzes en grillen en twijfels. Dat is niet vanzelfsprekend, er zijn genoeg mensen die de steun van hun ouder(s) moeten missen. Mijn weg naar het schrijven was (en is) lang en liep via allerlei omwegen. Misschien waren het geen omwegen maar noodzakelijke stappen. Hoe dan ook, mijn leven verliep niet altijd logisch en geordend, en dat is voor een vader soms lastig. Zeker voor een vader die niet van verandering houdt. Dat waardeer ik enorm in mijn vader: hij is ruimdenkender dan veel anderen. Altijd bleef hij naast me, ook als hij me niet begreep.
En dat doet hij nog steeds.

Laatst vonden we een oude foto terug, die me dierbaar is. Hij stond jarenlang in een klein fotolijstje op een kast bij mijn oma: mijn vader en ik naast elkaar in een roeiboot tijdens een vakantie in Italië. Dankzij mijn vaders aantekeningen weten we dat hij dateert uit september 1975, dat we in Cinque Terre waren, bij Vernazza, en dat de roeiboot om precies te zijn een ‘roeicatamaran’ was. Ik was 3 jaar, mijn vader 32.

Dank je papa, dat je al vijftig jaar naast me zit, terwijl ik leer roeien.


Posted in Persoonlijke berichten | 1 Comment

Een droom die uitkomt

Posted on 25 mei 2022 by Claudia

Gisteren kwam een lang gekoesterde droom van mij uit.
Voor de zekerheid heb ik er nog een nachtje over geslapen, maar vanochtend bleek het echt waar te zijn: ik mag een boek gaan schrijven voor uitgeverij Querido!
In januari stuurde ik een manuscript dat eerst werd afgewezen, maar na de eerste versie grondig te hebben herschreven kreeg ik gisteren te horen dat ze het nu wel willen uitgeven, binnen de serie Tijgerlezen.
Ik ga nog schaven, samen met de redacteur, en verheug me daar enorm op. Het zal een tijdje duren voor ik concreet nieuws over dit boek kan delen, maar dit is al groot nieuws, wat mij betreft.

Als kind las ik (net als veel anderen) alle boeken van Querido en al mijn grote voorbeelden schrijven bij deze uitgeverij: Joke van Leeuwen, Bart Moeyaert, Guus Kuijer, Marjolijn Hof, Edward van de Vendel, en natuurlijk Annie M.G. Schmidt… Ik word een beetje duizelig bij de gedachte dat ik daar straks bij mag aansluiten. De lat ligt hoog. En ik wil dat graag. Ik hoop dat dit het begin is van een mooie en langdurige samenwerking.

Toevallig viert Querido nu de vijftigste verjaardag van het kinderboekenfonds, met een speciale jubileumbundel: Het boek van alle mensen, dieren en dingen. Die ben ik vandaag gaan halen, een prachtig boek!

Toen zag ik het ineens, op de rug van het boek, dat beroemde logo met daarbij het cijfer 50… ik ben in februari ook 50 geworden! Dit moet zo zijn. 

Ik ga het vieren met een glaasje champagne. Hoera!

 


 

Posted in Nieuws, Over boeken, Wonderpaard | Tagged , , , | 4 Comments

De grote verrassing

Posted on 30 maart 2022 by Claudia
Gisteren gaf ik als Schoolschrijver les 7 bij mijn drie vaste groepen 7, en nu beginnen er bij sommige kinderen kwartjes te vallen (of frankskes). Dat levert geweldige momenten op…
 
Zo was er een jongen die uit zichzelf rijmwoorden verstopte in zijn prozatekst. Hij speelde met taal, had er veel plezier in en was zichtbaar trots op zijn vondst.
 
Na de eerste enthousiastelingen zijn er nu ook kinderen die eigenlijk niet goed durven voorlezen voor de klas, en zich toch door mij laten overhalen. Die kinderen prijs ik nadat ze hebben gelezen de hemel in, voor hun moed en vertrouwen. Ik hoop dat deze stap ze een duwtje in de rug geeft.
 
En dan was er de grote verrassing…
Deze jongen, die vanaf les 1 ongeconcentreerd was, niks op papier kreeg en weinig leek te begrijpen, zat dit keer aandachtig te luisteren en stelde vragen. En bij de schrijfopdracht rolde er opeens deze lap tekst uit, die hij ook nog eens geweldig voorlas.
Het is met potlood geschreven en niet zo goed leesbaar. Het gaat over een stad in de toekomst, met vliegende auto’s en een taxi, en hij beschrijft alles heel goed, met geuren en kleuren. Meteen na het lezen kreeg hij een daverend applaus van zijn klasgenoten, en complimenten van mij en zijn meester (ook omver geblazen).
De jongen gloeide en groeide van trots. Zijn gezicht was ineens ook anders, net als de blik in zijn ogen.
Wat fantastisch om dit te zien gebeuren…
 
 
 
 
Posted in Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , | Leave a comment

Heeft het zin…

Posted on 15 maart 2022 by Claudia
 
Schoolschrijver zijn is intensief en best vermoeiend… voortdurend zoeken naar ingangen om kinderen die moeite hebben met lezen en schrijven verder te krijgen, omhoog, of juist de diepte in… richting ‘diepgang’ of ‘in het diepe’ als ze iets proberen wat ze eng vinden.
Na een dag Schoolschrijver-lessen slaat de vermoeidheid soms naar binnen, en als ik op mijn fiets stap word ik weleens besprongen door de vraag: heeft het zin… deze lessen, op deze school, bij deze kinderen?
En dan is het antwoord toch JA.
 
Zo zag ik vandaag op veel tafels de brieven die de kinderen hebben geschreven, de oogst van mijn les van vorige week. Sommige kinderen gaan hun brief nog echt versturen, met postzegel en envelop.
Maar alleen al een brief schrijven is een ding. Zinnen maken, iets vragen aan de ander en iets over jezelf vertellen, op papier… dat is allemaal niet vanzelfsprekend.
De trots (bij de kinderen en bij mij) als het lukt, en als zo’n brief er ook nog eens mooi en verzorgd uitziet. Met leestekens! Halleluja!
 
En dan mijn les over poëzie, vandaag…
Natuurlijk werden er een hoop rijmpjes in elkaar geflanst, soms gewoon om er snel vanaf te zijn. ‘Kijk, juf!’
Maar er waren kinderen die er echt iets moois van wilden maken…
Mooiste voorbeeld:
M, een jongen (groep 7, al lichtelijk aan het puberen) die in mijn eerste lessen achterover leunde en zei dat hij nooit boeken las, alleen internet, en die verontwaardigd vroeg: ‘Waarom moet ik schrijven? Ik kan toch typen?’
Zijn korte brief was een eerste stap… in een verrassend mooi handschrift.
Vandaag schreef hij een gevoelig gedicht over de natuur en over een bloem, waarbij hij de ‘regels’ aan zijn laars lapte en de woorden naar zijn hand zette.
Hij las het voor, dwars door het macho-gegniffel van sommige klasgenoten heen.
Ik hoop dat hij trots is.
En dat hij misschien toch stiekem een keer een boek gaat lezen.
Of een dichtbundel.
 
 
 
Posted in Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven | Tagged , , , , , | Leave a comment

Voor Vrede

Posted on 5 maart 2022 by Claudia

 

Vrijheid is kwetsbaar

Het ligt op de grond en beeft

Gewond wit duifje

 

 

Posted in Haiku's | Leave a comment

Het verhaal van Ravenna

Posted on 31 december 2021 by Claudia

Zoals altijd schrijf ik een blog op de laatste dag van het jaar.
Terugbladerend in mijn agenda kon ik de invloed van corona en de lockdowns goed zien: het online en hybride lesgeven, nul keer gereisd, één keer gelogeerd…
Toch gebeurden er mooie dingen: op 29 augustus ging ik voor het eerst weer naar toneel. Zo staat het in mijn agenda: “1e keer toneel, sinds covid!” Daarna zag ik nog een aantal mooie voorstellingen en in november ging ik zelfs een avond naar festival Crossing Border, waar Sophie Hunger mijn lievelingsliedje speelde. Ik beleefde die avond heel intens, het gewone was opeens bijzonder: live muziek, zalen vol blije mensen, schrijvers, zangers, muzikanten…
Ook gewoon en bijzonder: doordat ik lesgaf op een gymnasium raakte ik zo nieuwsgierig naar de klassieke talen dat ik lessen Latijn en Grieks ben gaan volgen, online. Latijn doe ik nog steeds, bij de geweldige leraar Casper Porton, en dat had zonder corona en de onlinelessen niet gekund, vanwege de afstand.
Zo levert die nare pandemie af en toe mooie dingen op.
Hopelijk is dat bij jullie -lezers van dit blog- ook zo. 
Ik wens jullie een gezond en mooi 2022, met veel bijzonder-gewone momenten.

Nu wil ik het niet meer over mezelf hebben…
Afgelopen jaar stond vooral in het teken van lesgeven. Tot de zomer gaf ik Frans op een middelbare school, en het hele jaar door bezocht ik als (School)schrijver veel basisscholen, waar ik oefeningen gaf in creatief schrijven. 
In klaslokalen las ik vaak De wind en wij voor, en dan liet ik de kinderen verzinnen hoe dat verhaal verder zou kunnen gaan. Waar gaat het meisje naartoe, wie gaat ze ontmoeten, wat gaat ze doen? En wat zit er in het koffertje?
Daar kwamen mooie verhalen uit, die kinderen voorlazen, een beetje verlegen, en trots.
Soms kom je als schrijver/leraar op zulke momenten pareltjes tegen… kinderen die iets schrijven dat opvalt. Dat gebeurde bij Ravenna, een meisje uit groep 8. Ze las een paar regels voor, haar verhaal was nog niet af, maar het was opvallend sterk en intrigerend.
Na het bezoek vroeg ik (via haar leraar) of ze het wilde afschrijven en iets over zichzelf wilde vertellen, en of ik haar verhaal mocht publiceren op mijn blog. Dat mocht. Ik heb het bewaard, voor nu, de laatste dag van het jaar.
Hieronder het briefje dat ze schreef, aan jullie, en meteen daaronder haar verhaal. Ik hoef daar verder niets bij te vertellen… het spreekt voor zich.
Ravenna, als je dit leest, dank voor je verhaal! Hopelijk ga je door met schrijven.
Aan alle kinderen die ik dit jaar heb ontmoet: blijf lezen en schrijven!
Aan de leerlingen die ik Frans gaf (2b, 2f en 3f), ik mis jullie… j’espère que vous allez bien.
Aan iedereen: gelukkig nieuwjaar!

“Hallo, mijn naam is Ravenna. Ik ben 11 jaar en zit op de Prins Willem Alexanderschool in ‘s-Gravenzande. Ik vond het heel erg leuk dat Claudia Jong in onze klas kwam. Ik vond het boek ‘De wind en wij’ ook heel erg leuk. En ik vond het nog leuker toen mij gevraagd werd om mijn verhaal af te schrijven! Ik hoop dat jullie het mooi vinden!”

 

Posted in De wind en wij, Over De Schoolschrijver, Over onderwijs en lesgeven, Persoonlijke berichten | Tagged , , , , , , | Leave a comment