Claudia Jong

Ik heb een keer gelezen dat mensen zelden van bank veranderen. Alleen bij een huwelijk, het krijgen van kinderen, het kopen van een huis of het openen van een gezamenlijke rekening. Dat zijn de momenten waarop het nog weleens gebeurt, meestal om praktische redenen. Nu ben ik onlangs zomaar van bank gewisseld. Eindelijk. Het duurde vreselijk lang voor ik de stap durfde te nemen, vraag me niet waarom. Op de één of andere manier is het eng om te doen. Alsof je met zo’n bank bent getrouwd.

Ik was al heel lang ontevreden. Niet zozeer over hoe de bank functioneerde in ons ‘huwelijk’, dat ging op zich prima. Maar het gevoel was er niet meer. Ik kon mijn bank niet bewonderen om zijn idealen, en dat wilde ik graag. De overstap is gemaakt, en het ging verrassend soepel. Er bestaat een ‘overstapservice’, een soort scheidingsbegeleiding. Het is makkelijker dan je denkt. Geen centje pijn, zou ik bijna willen zeggen. Mocht je overwegen te scheiden van je bank, gewoon doen. Mijn nieuwe bank is een hele vooruitgang, een blijvertje. Ik ben zo trots als een pauw. Voor het eerst heb ik het idee dat ik via mijn bank bijdraag aan een betere wereld. Dit klinkt zijig. Maar het is zo. Bij mijn ex-bank had ik dat gevoel niet, nooit. Het draaide alleen maar om hem. Ik nam genoegen met minder. Maar those days are over!

De naam van mijn nieuwe bank hoef ik niet te noemen. Die kun je wel raden. En dat is ook niet zo belangrijk. Of juist wel.

Kijk maar hier, en vergelijk.

Dit toetje kreeg ik gisteren van mijn vriend:

Jullie mogen raden welke smaak het is…

Het was een beetje stil hier… heeft u het gemerkt? Ik had twee weken vakantie, en die zijn nu -helaas- weer voorbij. We zijn niet weggegaan, we zijn thuisgebleven. Ik had graag op een hagelwit strand op een ongelofelijk ver en exotisch eiland willen liggen, maar ja, we hadden al een nieuwe badkamer. Je kunt niet alles hebben. En dus hadden we vakantie in eigen land en eigen huis. Dat is hard werken, kan ik u vertellen. Zeker omdat het in ons geval neerkwam op ‘vakantie in eigen verbouwing’. Ach ja. Sommige mensen hebben helemaal geen vakantie. Dat bedacht ik opeens… mensen die geen werk hebben, hebben ook geen vakantie… dat moet vreselijk zijn!

Maar vakantie is vaak helemaal niet leuk hoor, echt niet. Het is een hoop gedoe. Vooral als je op reis gaat. Je moet vanalles regelen, soms zóveel dat je er overspannen van zou kunnen raken. En het reizen zelf is vaak spannend en stressvol. Neem nou vliegen. Dat is je reinste zenuwentoestand (ook al doen we alsof het heel normaal is.) Of: rijden over drukke en onbekende wegen in het buitenland, waar het wegdek slecht is, of bochtig, of bezaaid met pee-jaa-zjes waar je gehaast moet frunniken met kleingeld. En neem dit: tent opzetten, hotel zoeken, eten kiezen in restaurants (die je ook moet kiezen), slapen in vreemde onfrisse bedden, en overleggen, de godgansedag met elkaar overleggen over wat je die dag zult gaan doen. En nooit wil iedereen hetzelfde, nooit.

Afijn, ik heb twee ellendige weken achter de rug. Maar iets minder stressvol dan gewoonlijk, doordat ik thuis ben gebleven. Ik heb geen vakantiefoto’s gemaakt. Maar u kunt vast wel wat kiekjes maken, in uw eigen hoofd.

Ik wens u een fijne zomer en een stressluwe (thuis)vakantie toe. De regering raadt het trouwens aan, op dit moment: vier vakantie in eigen land, en koop zoveel mogelijk lokale producten. Maar de regering heeft de laatste tijd alleen nog centjes in de mond. Mij gaat het vooral om uw (en mijn, ik geef het toe) geluk.