In mei was ik met vakantie in Spanje, het lijkt alweer maanden geleden… we hadden geen internet, en ik heb dit keer ook geen kranten gekocht, waardoor we bijna drie weken vrijwel helemaal nieuws-loos waren. En dat was een bevrijding! Ik heb vaak last van het nieuws. Ik kan er niet goed tegen om te lezen wat voor ellendigs er allemaal gebeurt aan de andere kant van de wereld, zonder dat ik daar iets aan kan veranderen. Ik raak gedeprimeerd van berichten over moorden die worden gepleegd, soms op gruwelijke manieren. En dichter bij huis, de kranten staan er vol van: de bezuinigingen van dit vreselijke kabinet, op alles wat van waarde is: milieu, gezondheidszorg, onderwijs, bibliotheken, kunst en cultuur. Het laatste raakt me direct, als schrijver en theaterliefhebber. Vooral de podiumkunsten gaan bloeden. Ik vind de bezuinigingen onbegrijpelijk en buitenproportioneel. De manier waarop er over deze sectoren wordt gepraat getuigt van geestelijke armoede. En het kabinet-Rutte is ronduit onbeschoft, doordat het de hypotheekrente-aftrek voor miljoenenvilla’s laat bestaan, en tegelijk miljoenen bezuinigt op alles wat belangrijk is voor een bloeiende samenleving.
Het goede woord is: lelijk. Het zijn lelijke keuzes, die allemaal draaien om marktwerking en eigenbelang.
Ik ben goed in dromen. En hopen. Ik hoop dat er iets gebeurt waardoor deze plannen worden teruggedraaid, en er -alsnog- andere politieke keuzes worden gemaakt. Ik droom van een ander land. En een andere wereld. Een nieuws-loze wereld.
Afbeelding op Wiki, onderschrift: Planet Earth within a Heart. Created by The Planets Political advertising agency. Owned by the entire humanity and planet Earth.