Middag van het Kinderboek 2011

Vandaag vond -op de zevende verdieping van de Oba (Openbare Bibliotheek Amsterdam)- de derde Middag van het Kinderboek plaats. De dag begon met verschillende workshops, waarvan ik er ook één heb gevolgd, van Klaas Verplancke. De titel van die workshop was: Originaliteit bestaat niet, we zijn enkel een en ander vergeten. Het ging over hoe kunstenaars elkaar hebben beïnvloed door de eeuwen heen, en over hoe de betekenis van beelden kan veranderen in de tijd. Een paar sinaasappels op een vensterbank betekende vroeger bijvoorbeeld dat de afgebeelde personen op het schilderij steenrijk waren, simpelweg doordat sinaasappels erg kostbaar waren. Verplancke liet ons zien hoe we gewend zijn op een bepaalde manier te kijken en beelden razendsnel te interpreteren. En hij toonde hoe zijn eigen werk door de jaren heen is veranderd en gegroeid, wat erg mooi was om te zien. Hij maakt sowieso prachtig werk, gaat dat zien, bestel zijn boeken!

Ted van Lieshout krijgt Big Daddy-ketting en gouden staf, van de directeur van het CPNB, Eppo van Nispen

In de zaal waren interessante sprekers, o.a. over het verschil tussen Nederlandse en Vlaamse illustratoren. De laatsten maken ander -en volgens velen- beter werk, krachtiger, autonomer, eigenzinniger. Volgens Jen De Groeve, hoofdredacteur van De Leeswolf en De Leeswelp, komt dat doordat België geen historie kent van illustratoren. In Nederland wordt sinds 1920 geïllustreerd en in België is dit pas veel later op gang gekomen, waardoor Vlaamse tekenaars zich niet spiegelen aan voorgangers, maar aan de beeldende kunst.

Sjoerd Kuyper hield een vlammend betoog over geld en het modelcontract, en over de positie van en onderlinge verhoudingen tussen schrijvers, tekenaars en uitgevers. En ook over het cadeau dat je als schrijver krijgt van een illustrator, over het magische moment waarop de illustrator voor het eerst zijn tekeningen laat zien.

Terwijl de anderen spraken, stond Philip Hopman stilletjes te tekenen, dat was zo mooi om naar te kijken… in een paar uur tijd maakte hij een groot en vrolijk schilderij van een bus vol lezende dieren, dat hij doneerde aan de bieb.

Aan het eind van de middag werden twee Gouden Lijsten uitgereikt, aan Rindert Kromhout, voor Soldaten huilen niet, en aan Mal Peet en vertaalster Sanne Parlevliet voor Tamar. Rindert Kromhout, zichtbaar ontroerd en zielsgelukkig, had eerder op de dag de Thea Beckmanprijs gewonnen. Twee belangrijke prijzen op één dag, het zal je maar gebeuren!