Lezen doet lezen

Dinsdag trad ik op in de bieb in Deventer tijdens het slotfeest van Leesvirus, voor drie groepen van ongeveer 70 kinderen. Erg spannend, omdat ik nog nooit eerder voor zulke grote groepen kinderen had gestaan. Vorig jaar had ik ‘nee’ gezegd tegen een  soortgelijke uitnodiging, omdat ik nog niet durfde. Maar dit keer dacht ik: ik ga het gewoon doen!

Fanatiek

Ik had me heel goed voorbereid en een afwisselend programma bedacht, met als knaller een quiz met moeilijke vragen over Wolfje. Alles liep op rolletjes, gelukkig. Er was geen geluid bij het filmpje, maar dat loste ik op door te praten bij de beelden, en dat werkte eigenlijk best goed. En de quiz was echt spannend, iedereen kreeg het er warm van en de kinderen waren berefanatiek.

Leesvirus

Leesvirus is een project waarbij kinderen van verschillende basisscholen in een stad of regio een stuk of tien boeken lezen, en elkaar moeten proberen te besmetten met het leesvirus. Via de website geven ze hun mening over de boeken, reageren ze op elkaar en delen foto’s van werkstukken. Heel interessant voor een schrijver trouwens, om die verschillende meningen over je boek te lezen. Van sommige ga je naast je schoenen lopen en van andere moet je even slikken. Maar dit terzijde. Ik heb kunnen zien dat dit project werkt, kinderen gaan er daadwerkelijk meer door lezen en vooral: met meer plezier.

Grappige antwoorden

Dat mijn optreden zo goed ging kwam mede door de georganiseerde en bevlogen bibliothecaressen, maar vooral door het enthousiasme van de kinderen. Mán, wat een energie, zoveel kinderen bij elkaar. Ik had een loopmicrofoon en kon gemakkelijk naar ze toe lopen om vragen te stellen. En ik stel gráág vragen aan kinderen. Je krijgt soms ontroerende of grappige antwoorden. Ik vroeg bijvoorbeeld of de kinderen trots waren op hun mooie stad, met al die prachtige oude huizen, en toen riep een jongen: ‘Ik wil later een villa!’

Besmet

Eén vraag die ik in alle drie de groepen stelde leverde me een nieuw inzicht op. Misschien is het onnozel en weten anderen dit allang, maar voor mij was het een eyeopener. Ik vroeg de kinderen of ze door dit project echt waren besmet met het leesvirus. Elke keer gingen er hele bossen vingers in de lucht. Eén jongen zei dat hij beter was geworden in lezen en het daardoor leuker was gaan vinden. Een andere jongen zei dat hij eerst alleen van stripboeken hield, maar nu ook was gaan houden van ‘gewone’ boeken.

En ondertussen dacht ik steeds dat dat allemaal kwam doordat er bij zo’n project leuke dingen worden georganiseerd rond de boeken. Maar nee. Toen ik bij een derde jongen wat langer doorvroeg, zei hij dat het niet kwam doordat er over de boeken werd gepraat of door andere dingen, maar gewoon, doordat hij meer las… daardoor kreeg hij zin om méér te lezen.

Zo simpel is het. Kinderen hebben maar een klein zetje nodig. Lezen doet lezen.

Lees hier het bieblog van Deventer, over het slotfeest.

Nagekomen bericht: hieronder een leuk item in het nieuws van Deventer-televisie, over het Leesvirus, met beelden van mijn optreden.