Gedichten van Yade

Er zijn kinderen die wèl heel veel lezen, die bezig zijn met taal, en die graag schrijven. Kinderen die je als Schoolschrijver en docent eigenlijk weinig kunt leren, omdat ze het zelf al uitzoeken. Bij wie je steeds die heerlijke honger naar kennis voelt… vertel me alles, ik wil het weten. Bij wie de concentratie tastbaar is, bijna zichtbaar, als een laserstraal.

Yade is zo’n meisje. Zij was één van de twee kinderen uit groep 6 die een gedichtje uit het hoofd hadden geleerd, nadat ik dat als facultatief huiswerk had opgegeven. Ze snapte ook wat de zin daarvan was, wat je ervan kon leren (bijvoorbeeld de structuur en het ritme van een gedicht nóg beter leren kennen). Ze schreef zelf meerdere gedichten, in een jaloersmakend handschrift. Haar gedicht De Poes vond ik vrolijk en mooi, en ik vroeg of ik het op mijn website mocht publiceren. Dat mocht:

Vandaag bekeek ik de mappen met al het werk van de kinderen, en toen kwam ik nóg een mooi gedicht van Yade tegen. Heel eigen(wijs), iets ondeugender en minder netjes. Vooral de zin ‘dat heb ik heel vaak als kind’ vind ik grappig, zoiets zou Wolfje ook kunnen zeggen. Ik heb het gedicht stiekem gefotografeerd en publiceer het ook. Hopelijk vind je dat goed, Yade, als je dit leest. ;-) Ga vooral lekker door met schrijven. Maar dat doe je toch wel…