Gisteren heb ik veel voorgelezen uit eigen werk, en opnieuw ontdekt hoe mooi dat eigenlijk is… niet mijn werk (hoewel, dat ook, haha) maar het voorlezen op zich.
Bij groep 4 las ik het begin van Wolfje, het hele eerste hoofdstuk, wat best lang duurde… maar de kinderen hingen aan mijn lippen en waren er helemaal vol van. Ze vonden dat er veel voorbij was gekomen in zes bladzijden, waren met taal en zinnen bezig, en ze wilden weten hoe het verhaal verder ging. De meester gaat het boek helemaal voorlezen, als het goed is.
Bij de Schrijfclub (groep 5, 6, 7 gemengd) las ik een stukje voor uit Nooit is voor altijd, en ik mocht niet meer stoppen, ze moesten weten hoe het afliep. Hetzelfde effect, ze waren er vol van en we hebben er lang over gepraat. Over de dood en dat je daar op verschillende manieren mee om kan gaan, over het open einde, over waar het verhaal nou eigenlijk over gaat, over wat de jongen meemaakt en wat hij zelf doet.
De kracht van voorlezen en praten, ik zie het steeds weer.
Meestal lees ik fragmenten voor van collega’s, nu was het eens met eigen werk. Fijn.
Boodschap: lees voor! Leraren, ouders, grootouders! Elke dag!
Ook aan kinderen die al zelf kunnen lezen.
En praat met ze, over het verhaal en alles eromheen.
Dat is zo mooi en belangrijk.
Ook aan kinderen die al zelf kunnen lezen.
En praat met ze, over het verhaal en alles eromheen.
Dat is zo mooi en belangrijk.
Tip: Je kunt heel goed prentenboeken voorlezen aan oudere kinderen, en samen het verhaal en de prenten bespreken en bekijken. De kinderen uit groep 5, 6 en 7 gaven aan dat ze prentenboeken stiekem nog steeds leuk vinden. Ze vonden het interessant om de tekeningen goed te bekijken en te bespreken.
Er zijn genoeg prentenboeken die qua vormgeving en inhoud geschikt zijn voor oudere kinderen. Vraag maar bij de bibliotheek of (kinder)boekwinkel.
Vaak zit er in prentenboeken veel meer dan je denkt… kijk er maar eens goed naar en lees aandachtig. In Max maakt een vriend zitten bijvoorbeeld veel details en kleine grapjes, die je pas ziet als je de rust neemt om langer te kijken.
Er zijn genoeg prentenboeken die qua vormgeving en inhoud geschikt zijn voor oudere kinderen. Vraag maar bij de bibliotheek of (kinder)boekwinkel.
Vaak zit er in prentenboeken veel meer dan je denkt… kijk er maar eens goed naar en lees aandachtig. In Max maakt een vriend zitten bijvoorbeeld veel details en kleine grapjes, die je pas ziet als je de rust neemt om langer te kijken.
En dat geldt voor meer boeken, zo niet, alle boeken.
Rust nemen, en langer kijken.