Dag lieve België

Gisteravond hebben we onze 14-jarige rode kater laten inslapen, één van de moeilijkste dingen die ik ooit heb gedaan. Opeens moeten beslissen over leven en dood, dat is geen pretje. Iedereen die huisdieren heeft en dit heeft meegemaakt, weet wat ik bedoel. Het ergste is weten dat het gaat gebeuren en naar dat moment toeleven. En zo zijn er nog wat dingen het ergste.

Vandaag zijn we opgelucht, omdat we weten dat het de goede beslissing was, en omdat het heel mooi ging. De dierenartspraktijk (waar we ‘s avonds na sluitingstijd mochten komen) was fantastisch en Olivier (de jonge arts die de spuitjes toediende) ook. Hij aaide ons katje liefdevol en hij dimde zelfs het licht en liet ons alleen zodat we afscheid konden nemen.

Vandaag is het wennen, zo’n leeg huis… België heeft een pootafdruk achtergelaten in de kattenbak, midden in zijn laatste plasje.

Ik zou uren over hem kunnen praten. Bijvoorbeeld over hoe ik hem als kitten uit een boom heb geplukt waarin hij was gedumpt, een boom in Val-Dieu, in België (zo komt hij aan zijn naam, Val-Dieu vonden we iets te gedragen). Dat is een mooi verhaal, wie het horen wil, vraag maar, dan vertel ik het je. Bij voorkeur onder het genot van een Belgisch abdijbiertje.

Ik zou kunnen vertellen over hoe leuk hij was en hoe mooi en luxe zijn pelsje, over hoe zijn staart zo dik werd als een jonge boomstam als je hem stevig aaide bij z’n voerbak, over hoe chagrijnig hij soms kon doen en hoe hard hij kon uithalen, over hoe hij onze meubels naar god heeft geholpen, over hoe goed hij muizen kon vangen, over hoe hij bij ons in bed kwam liggen en dan op ons klom als een bergbeklimmer, over hoe bang hij was voor dure speeltjes en veel liever een kartonnen doos en een touwtje had, over hoe we fantaseerden dat hij binnenhuisarchitectuur studeerde, over hoe je hele gesprekken met hem kon voeren (hij miauwen, jij van ‘Echt waar?! En toen?’), over hoe hij ons met een slaperig koppie boven aan de trap kwam begroeten als we thuis kwamen… en nog veel meer.

Maar in plaats daarvan laat ik een foto zien, van België, de liefste kat op aarde:

België

This entry was posted in Persoonlijke berichten. Bookmark the permalink.

Geef een reactie

Jouw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.