Ik maakte vandaag in mijn bezoek aan groepen 4/5 en 6/7 twee uitersten mee…
Aan de ene kant een jongen die weigerde te schrijven en niets moest hebben van fantasie. Toen ik probeerde hem aan te sporen en vroeg of hij een computer zou kunnen laten praten, zei hij: ‘Computers kúnnen niet praten, alleen in enen en nullen.’Aan de andere kant kinderen die pagina’s vol hadden geschreven en zowat ontploften van fantasie en ideeën voor verhalen.
In diezelfde klas een jongen die me bij het naar buiten gaan aanklampte en een boek liet zien: ‘Heb je al eens iets gelezen van Rob Ruggenberg… Nee? Dan raad ik je aan te beginnen met deze: Offerkind, en daarna moet je deze lezen!’
Hij haalde de boeken tevoorschijn.
Ik beloofde dat ik dat zou doen, en zei: ‘Ik lees op dit moment de winnaar van de Thea Beckmanprijs…’
Hij vulde meteen aan: ‘IJzerkop’.
O ja, en ik moest ook naar het Archeon.
Van een andere jongen leerde ik dat er zoiets bestaat als ‘rivierdolfijnen’, die een beetje roze zijn en met uitsterven worden bedreigd.*
En er was een nieuw meisje in een groep, net uit Afghanistan.
Ze kon nog geen Nederlands en ze kon ook niet schrijven in het Engels of in haar eigen taal, omdat ze nog nooit naar school was gegaan… dit was haar eerste schoolervaring.
Ik vroeg haar iets te tekenen en ze kwam haar tekening trots aan me laten zien.
Ze kon nog geen Nederlands en ze kon ook niet schrijven in het Engels of in haar eigen taal, omdat ze nog nooit naar school was gegaan… dit was haar eerste schoolervaring.
Ik vroeg haar iets te tekenen en ze kwam haar tekening trots aan me laten zien.
Wat is het toch mooi om te mogen doen, die schoolbezoeken…
Heel intensief en vermoeiend, en soms ook heel bijzonder.
*In het Schoolschrijver-maand programma ‘Echt waar?’ leren kinderen hoe ze kennis/feiten kunnen gebruiken in verhalen. Ze leren fictie en non-fictie herkennen. Prachtig programma!
Bekijk ook de andere maandprogramma’s van De Schoolschrijver.