Author Archives: Claudia

De dierlijke mens was er opeens. Hij kwam op een zonnige dag en bleef komen, elke dag op een vast tijdstip, halverwege de ochtend. Hij liep het bos in, rustig en beheerst, netjes op het wandelpad, hij droeg een goedzittend … Continue reading →

De kikker had zich opgesloten in zijn kamer. De andere dieren klopten ongerust op de deur. ‘Ik ben absoluut niet kaal!’ riep de kikker. De anderen verontschuldigden zich en zeiden dat ze het zo niet hadden bedoeld. Maar de kikker … Continue reading →

Het jarige konijn wilde haar verjaardag niet vieren. Al dat gedoe, dacht ze, daar heb ik geen zin in. Maar daar dachten de andere dieren heel anders over, er moest en zou gefeest worden. Als je begon met je verjaardag … Continue reading →

De heldhaftige roodborst was niet heldhaftig van nature. Hij wilde ontzettend graag een held zijn, daarom zei hij maar alvast dat hij het was. Niemand geloofde hem, niemand in het bos steunde hem in zijn verlangen. Ze vonden het allemaal … Continue reading →

Het hijgende hert liep door het bos, een beetje te verdwalen. Dat deed hij graag, verdwalen. Hij hield ervan om de weg kwijt te zijn en zichzelf tegen te komen. Soms kwam hij zichzelf tegen in water, bijvoorbeeld in een … Continue reading →