Ted van Lieshout heeft een gedichtje voor mij geschreven! Hij is een bekend schrijver en tekenaar, van wie heel veel mooie boeken en gedichten zijn gepubliceerd. Dit gedicht is misschien niet z’n beste, maar het is wel voor mij! Ik ben er heel blij mee en kan het niet laten er een blog over te schrijven. Vooral omdat u er óók iets aan heeft. Let maar op…
Het ging zo. Ted had een handgeschreven briefje met een gedicht gekregen van een kind, na een optreden in een bibliotheek in Den Haag. Hij publiceerde dat briefje op zijn blog. Vooral de eerste vier regels van het gedicht vond ik erg mooi en bijzonder vrolijkmakend. Ik reageerde op het blog en -om een lang verhaal kort te maken- toen schreef Ted voor mij een vierregelig gedichtje (een kwatrijn):
Er was eens een schrijfster
die lachte en sprong
zij was altijd vrolijk:
Claudia Jong
Wat ik nu eigenlijk wil zeggen is dit: als u last heeft van een herfstdip, schrijf dan zo’n gedichtje voor uzelf, of vraag een bekende (dichter) om een gedicht te schrijven. Het is belangrijk dat uw naam erin voorkomt en dat het eenvoudig en vrolijkmakend is. Als u het even niet meer ziet zitten, lees het gedichtje dan hardop voor aan uzelf. Schrijf het op de spiegel in de badkamer en zeg het ‘s ochtends na het tandenpoetsen. Leer het uit uw hoofd en prevel het zachtjes als u onzeker of verdrietig of somber of bozig bent: in bed, in de trein, in de file, in het vliegtuig, op uw werk, in de rij bij de kassa, tijdens het piepers jassen voor de stamppot, of als u wéér de vuilniszakken moet buitenzetten in de regen (terwijl het uw beurt niet was).
Het helpt!
PS: Het blog van Ted van Lieshout vindt u hier (het bewuste blog met het briefje publiceerde hij op 9 oktober, kijk maar, ik kan helaas geen directe link naar dat blog maken, dus even scrollen!) en info over zijn boeken vindt u hier.