Ik heb een keer gelezen dat mensen zelden van bank veranderen. Alleen bij een huwelijk, het krijgen van kinderen, het kopen van een huis of het openen van een gezamenlijke rekening. Dat zijn de momenten waarop het nog weleens gebeurt, meestal om praktische redenen. Nu ben ik onlangs zomaar van bank gewisseld. Eindelijk. Het duurde vreselijk lang voor ik de stap durfde te nemen, vraag me niet waarom. Op de één of andere manier is het eng om te doen. Alsof je met zo’n bank bent getrouwd.
Ik was al heel lang ontevreden. Niet zozeer over hoe de bank functioneerde in ons ‘huwelijk’, dat ging op zich prima. Maar het gevoel was er niet meer. Ik kon mijn bank niet bewonderen om zijn idealen, en dat wilde ik graag. De overstap is gemaakt, en het ging verrassend soepel. Er bestaat een ‘overstapservice’, een soort scheidingsbegeleiding. Het is makkelijker dan je denkt. Geen centje pijn, zou ik bijna willen zeggen. Mocht je overwegen te scheiden van je bank, gewoon doen. Mijn nieuwe bank is een hele vooruitgang, een blijvertje. Ik ben zo trots als een pauw. Voor het eerst heb ik het idee dat ik via mijn bank bijdraag aan een betere wereld. Dit klinkt zijig. Maar het is zo. Bij mijn ex-bank had ik dat gevoel niet, nooit. Het draaide alleen maar om hem. Ik nam genoegen met minder. Maar those days are over!
De naam van mijn nieuwe bank hoef ik niet te noemen. Die kun je wel raden. En dat is ook niet zo belangrijk. Of juist wel.
Kijk maar hier, en vergelijk.