Inspiratie komt op de raarste momenten

Wat is inspiratie toch een raar iets. Het komt op de raarste momenten, vaak als je met iets totaal anders bezig bent. Vanochtend gebeurde het me weer. Aan het eind van de yogales doen we altijd ‘Savasana’, de lijkhouding, waarbij je ontspannen op je rug op de grond ligt. Veel mensen vallen dan in slaap (soms zelfs met luidruchtig gesnurk!), maar dat is niet de bedoeling. De houding lijkt makkelijk, maar is best moeilijk. Je moet je overgeven aan de zwaartekracht en je concentreren op je lichaam of je ademhaling. En dat valt niet mee. Gedachten hebben namelijk de neiging om continu af te dwalen. Voor je het weet lig je je boodschappenlijst door te nemen of schieten je gedachten heen en weer, van je werk naar je familie, naar alle klusjes die je nog moet doen, enzovoort. Er is weinig zo moeilijk als je ‘alleen maar’ concentreren en je overgeven aan de vloer waarop je ligt.

Maar goed, vanochtend dus. Ik lig onder m’n dekentje en probeer me te concentreren. En opeens krijg ik een idee voor een boek. Een derde boek over Wolfje. Ik zag het verhaal voor me, terwijl ik daar lag, met m’n ogen dicht. Ik ben er heel blij mee. Maar ik ben ook geschrokken, het komt veel te vroeg, ik moet het tweede boek namelijk nog schrijven (daar ben ik net mee begonnen). Ik hoop dat dit geen nieuwe gewoonte wordt. Als ik tijdens de lijkhouding elke keer nieuwe ideeën krijg, loop ik straks vreselijk achter. De volgende keer ga ik me nog beter concentreren. Inspiratie is leuk hoor, maar je moet er wel tijd voor hebben!

PS: Voor degenen die juist om inspiratie verlegen zitten en het ook een keer willen proberen, hier is een goede en eenvoudige beschrijving van Savasana (in het Engels).