Fatale datum

www.loggenbloggen.se

Het moest ervan komen. Ik heb er zelf om gevraagd bij mijn redacteur: een deadline voor de eerste versie van het tweede boek over Wolfje. En ik heb hem gekregen. Als ik eraan denk wordt het een beetje licht in m’n hoofd, lekker is dat, alsof ik een vrije val maak. En tegelijkertijd is het beangstigend… hoewel je er niet dood van kunt gaan. Tenminste, daar ga ik vanuit. Je weet het natuurlijk nooit. (Hier rust Claudia, ze nam de deadline erg letterlijk!)

Op Wikipedia staat het gortdroog beschreven: ‘Een deadline is de tijdslimiet die aan een bepaalde werkzaamheid of een aan een proces is gesteld, of de uiterste datum waarop die werkzaamheid of dat proces moet zijn afgerond. Er wordt ook wel gesproken van fatale datum of fataal tijdstip, en daarmee wordt benadrukt dat er daarna in het geheel niets meer kan worden gedaan.’

Het eerste deel klopt in dit geval, maar het tweede deel is overtrokken. Na de fatale datum kan er heus nog wel iets worden gedaan. Sterker nog: dan moet er nog herschreven worden. Gelukkig krijg ik daarvoor weer een nieuwe deadline.

Maar goed, eerst moet ik die eerste deadline zien te halen. Ik was nogal stoer toen ik erom vroeg. Ik hoorde mezelf ‘twee hoofdstukken per week’ zeggen, alsof het niets was. En nu hang ik te bungelen in m’n glitterpakje, aan de trapeze, zonder al teveel oefening. Gelukkig is er een vangnet. Als het nog niet goed genoeg is, doen we er gewoon een jaartje bij. Dan maken we nieuwe deadlines. Zo hou ik mezelf bezig, stel ik mezelf gerust. Omdat het deze week niet zo wil vlotten met die hoofdstukken. Maar het komt goed. Ik moet er gewoon even inkomen. Laat me maar even. Ik heb nu even last van  procrastinatie (zie wiki, pas op: gortdroog-alert!)

PS: Naar aanleiding van dit stukje svp géén tips sturen. Mijn boekenkasten staan vol tips. En het lezen van (en bedanken voor) tips kost tijd.