Op vrijdag 3 mei was ik bij mijn vriendin en collega-schrijfster Manon Sikkel, om het verschijnen van mijn prentenboek Als ik er ben te vieren.
In februari kon ze niet bij de boekvoorstelling in Hasselt zijn, en daarom vierden we het nog apart, bij haar thuis. Ik overhandigde haar feestelijk een exemplaar, gesigneerd door mij en door illustratrice Lies Schroeyen.
Een bijzonder en belangrijk moment, omdat dit boek er niet was geweest zonder Manon…
Wat lezers misschien niet weten, is dat schrijvers elkaar soms helpen (en tekenaars vast ook).
Zo heb ik Manon een keer geholpen, door een boek-in-wording te lezen en haar feedback te geven.
Manon hielp mij, door de eerste versie te lezen van Als ik er ben (dat toen nog een andere titel had). Ze gaf fijne en scherpe feedback, waardoor ik het kon herschrijven en verbeteren. En ze moedigde me aan om het naar uitgevers te sturen. Dankzij haar geloof in dit verhaal en in mijn tekst op rijm, durfde ik dat te doen.
Dit boek is er dus dankzij Manon!
Als je het mooi vindt, mag je haar bedanken.
Manon heeft al veel boeken geschreven en was Kinderboekenambassadeur, maar mocht je haar nog niet kennen, kijk op haar site: Manon Sikkel.
Lees haar boeken! Koop ze, geef ze aan kinderen en lees ze voor!
Dank je, lieve Manon.
Voor het helpen en aanmoedigen.
Voor het samen vieren van onze boeken.
