Ik zit de hele tijd met m’n neus in de boeken en begin opeens te verFransen. Toen ik vanuit de trein in een wei voor Den Haag schapen zag dacht ik ‘brouter’. Dat is ‘grazen’ in het Frans. Het woord kwam meteen in me op toen ik die beesten zag, dat is toch gek. Alleen dat woord. Zal wel door al dat studeren komen… En daarna, op de fiets naar huis, zag ik in een kerktorentje in de verte de Eiffeltoren. Nou vráág ik je. Dat was heus niet omdat ik kippig aan het worden ben, ik zag hem echt, even. De Eiffeltoren. In Den Haag.
Kleine Franse hallucinaties.
Ik heb ooit leren wennen aan Frankrijk, tot ik me in Nederland een vreemde voelde. Daarna moest ik ontFransen, toen ik verhuisde van Parijs naar Amsterdam. En nu blijf ik hier, en toch verFrans ik. Dat kan dus ook nog…
Que sais-je?
(zou Montaigne zeggen)
De Eiffeltoren in Den Haag, dit is echt grappig.
Het stikt ervan! (Vooral bij ondergaande zon, in de mist.) ;-)