Gisteren postte ik hierover een bericht (op facebook) waar veel reacties op kwamen.
Dank daarvoor! Dat zorgde voor uitwisseling en nieuwe denkstof.
Ik weet nu beter waaróm ik wil blijven en kan mijn eerdere bericht aanscherpen.
Daarin zei ik dat ik facebook ‘nog veel te leuk!’ vond, maar dat is te licht en te frivool. Het gaat veel verder dan dat en het is meer dan plat vermaak.
We hebben in al die jaren op facebook een krachtig en waardevol netwerk opgebouwd; een interessante mix van familie, vrienden, collega’s en onbekenden die zich aansloten en bekenden werden.
Voor schrijvers en andere makers is het ook een plek waar ze hun publiek kunnen bereiken en laten zien wat ze bezighoudt, wat ze maken, hoe ze werken, etc.
Ik neem mijn werk als schrijver en leesbevorderaar heel serieus, en werk hard om samen met leraren en andere leesbevorderaars de lees- en taalvaardigheid van kinderen en jongeren te vergroten.
Ik spoor ouders en leraren aan om hierin het voortouw te nemen en maak ze bewust(er) van het grote belang van hun voorbeeldfunctie als het gaat om lezen (leren lezen, woordenschat uitbreiden, leesplezier delen, hardop lezen, kritisch lezen, etc).
Dit is mijn werk, en tegelijk ook mijn manier om iets bij te dragen aan de maatschappij. Ik wil hiermee proberen de democratie te beschermen en versterken, want dat kan alleen via goed onderwijs en met burgers die goed en kritisch kunnen lezen. Dit doe ik niet in mijn eentje, maar samen met andere schrijvers en leesbevorderaars, in een netwerk waarin we elkaar ondersteunen, inspireren en versterken.
Natuurlijk preken we in dat netwerk vaak voor eigen parochie, maar we bereiken samen ook de kinderen en volwassenen voor wie we het doen.
Is het niet direct op de sociale media, dan wel op de plekken waar we naartoe gaan: de scholen, zalen, bibliotheken, buurthuizen, theaters, etc.
In de reacties onder mijn bericht las ik alle twijfels, angsten en gedachten die ik ook heb over wat er nu speelt, rond politiek en sociale media.
Voor velen zijn de recente uitspraken van Zuckerberg een reden om facebook te verlaten, en niet indirect mee te werken aan zijn imperium en machtsmisbruik. Sommigen willen dit symbolisch doen vóór 20 januari, de dag van de inauguratie van Trump.
Maar wat als iedereen die kritisch is vertrekt, wat blijft er dan over, en is dát wel goed voor de democratie?
En door te vertrekken geven we ónze macht op: die van samenwerken, uitwisselen en samen optrekken.
Ik zie ons – allen die strijden voor belangrijke zaken en die een positieve bijdrage willen leveren aan de wereld – als een leger, zachtaardig en tegelijk woedend, vaak onzeker en intens verdrietig, want het is onbegrijpelijk en hartverscheurend dat er mensen zijn die de wereld, de natuur en mede-mensen bewust uitbuiten en kapotmaken.
Het erge is dat wij allemaal onderdeel zijn van dit systeem, of we willen of niet. Alleen al door spullen te kopen en een smartphone te hebben…
Het is dus vreselijk ingewikkeld, en tegelijk is het glashelder en weten we het allemaal.
Hiermee omgaan en er je weg in vinden is een hels karwei, zeker als je gevoelig bent en dreigt te verzuipen in die kolkende zee van persoonlijke en politieke overwegingen.
Laat staan als je niet of nauwelijks kunt lezen… en daardoor afhankelijk bent van anderen, overgeleverd aan nepnieuws en profiteurs.
En dan weet ik het weer!
Ik kan mijn werk als schrijver en leesbevorderaar minder goed doen, zonder facebook.
Ik kan er informatie vinden, om hulp vragen (privé of professioneel) en op de hoogte blijven van wat er speelt.
Ik ben in contact met gelijkgestemden en daar put ik moed uit.
Ik blijf dus. Voorlopig.
Misschien vinden we samen andere manieren en ontmoetingsplekken, in de nabije toekomst.
Die plekken zijn er al, maar het is versnipperd, dat is jammer.
Al vinden we elkaar overal wel, als zwermen vogels in de lucht.
Licht, sterk en wendbaar.
Blijf lief voor elkaar en hou oog voor degenen die dreigen te verzuipen, dat is hard nodig.
Tot ziens, waar dan ook… lekkere rakkers!
Want o ja, ik vergat het belangrijkste, dat wat scherpte, lucht en zuurstof geeft: humor.
En nog even voor de duidelijkheid: mijn boeken zijn geen politieke pamfletten, maar boeken. Bedoeld voor jonge én oude(re) lezers en voorlezers, op zoek naar woorden, verhalen, schoonheid, afleiding, herkenning, ontroering, opschudding, verdieping, spanning, troost en humor.
Foto: Evelyn Simak / European Starlings (Sturnus vulgaris)
Vandaag een jaar geleden verscheen Als ik er ben.
Ik kreeg leuk nieuws van uitgeverij De Eenhoorn…
